ZWIERZĘCOŚĆ

Relacja z warszawskiego koncertu Animal Collective, na którym byliśmy. Minivideomigotka z - pod wami.

Było super, tak? Że ludzie, że kolorowe światełka, że pisku dużo. Może nie taki total, jak na Malcie, ale tam z pewnością efekt pierwszego żywego kontaktu odegrał niebagatelną rolę. A my tu ponarzekamy. Taka nasza polska natura.
Rzecz będzie też o tym, jak odbierana jest muzyka, na ile ważna jest ona sama, a ile znaczy otoczka, aura wokół niej.
Supportu - Axolotlu nie widzieliśmy. Żałujemy, ale plenerowe wino też było smaczne. W Fabryce Czciny na dobry wieczór tradycyjny już dla niej kwas – quasikulturalni ochroniarze w ślicznych garniturach, a wiadomo, że nie szata; ale też pozytywne zaskoczenie – wyjątkowe tłumy i wyjątkowo luźna atmosfera. Może aż za luźna.
Popularność, bycie modnym, w przypadku Animal Collective umówmy się na „niszową masowość”, niesie za sobą przypadkowość i niezrozumienie ze strony cześci publiczności. Ja nazwałbym to chamstwem, ale kolega Tomaszewski zwrócił mi słusznie uwagę, że każdy przeżywa muzykę tak, jak potrafi.
Mimo wszystko dziwi mnie to, że ludziom zdaje się, że Animal Collective to taki dziwniejszy rrrrrrrrrrrock. Scott Walker, The Orb, Vashti Bunyan, dub i dubstep to najważniejsze znane mi inspiracje zespołu. Słyszycie rrrocka? Tak, są jeszcze Beach Boysi, ale w tym wypadku chodzi o harmonie, nie o rrrrrrockowy harmider.
Tymczasem – napiszę truizm, ale jak się okazało, nie dla każdego taki true – Animal Collective, zwłaszcza w wydaniu koncertowym, bliżej jest do Underworld niż do Arctic Monkeys. Niektórym chyba coś się poplątało z nazwami, pamiętali, że coś tam zwierzęcego, ale myśleli, że gra Włochaty. I odpierdalali pogo.
Spoceni studenci, sapiący samcy, czy zdajecie sobie sprawę, że muzykę, którą podziwialiśmy w niedzielę równie dobrze moglibyście usłyszeć na niejednym festiwalu muzyki elektronicznej z gramofonów jakiegoś anonimowego didżeja? I że ta sama muzyka, wyzuta z otoczki ambitnego indie, włożona w kontekst klubowy, byłaby dla was ohydnym techno niegodnym fana Prawdziwej Muzyki? Że występy Animal Collective to leśny rejw - szamańskie, psychodeliczne live acty, a nie juwenalia? Ich ideą jest trans, w który trudno wpaść, kiedy co chwila ktoś wpada na nas z impetem. Albo z łokciem.
Z tego względu najgorsze momenty tego koncertu to te, kiedy zespół grał swoje największe hity ze „Strawberry Jam”, a dzielnie nam pogujący wpadali w ekstazę i pogowali jeszcze wytrwalej, bo słyszeli ten kawałek, co leciał niedawno w Trójce.
Ja wiem, że mógłbym sobie odejść gdzieś dalej od sceny, ale mam taki fetysz, że lubię, kiedy na koncercie dźwięk mnie fizycznie przenika.
Mimo tłoku, pogo, ścisku, potu, strasznie mnie cieszy tak dobra frekwencja na jednym z moich ulubionych zespołów, takie tłumy na polskim koncercie z muzyką tak naprawdę w Polsce nieznaną. Tylko w kwestii kultury muzycznej mamy jeszcze sporo do nadrobienia.


(mówiliśmy, że mini)

Sylwia i Piotr